महाविष्णूली ती महिमा अपार
धर्म रक्षणार्थ तो धरता अवतार।
महाप्रळय तें भूमीरि आयले
सृष्टीचे बीज मत्स्यान राकीलें ।
देवासुरानि समुद्रु घाण्टीलो
कूर्मान फाटीरि मन्धरु धरलो ।
आदिदैत्यांक वराहान मारलो
भूमीदेवीलो उद्धारु केलो ।
प्रहळादान भक्तीन देवाक आपयलो
नरसिंहु आयलो हिरण्याक मारलो ।
धर्मिष्टु बली तो गर्विष्टु जालो
वामनान ताका पाताळान्त पेटेयलो ।
क्षत्रियांले दुष्कृत असहन जाले
दुष्तालें निग्रह भृगुरामान केले ।
अयोध्येन्तु पुरुषोत्तमु रामु जालो
राक्षस रावणालो पराणु काडळो ।
श्रीकृष्णान जनाले मन तें फारलॆ
धर्माचे संस्थापन ताणे केलें ।
बुद्धान यज्ञादीची निन्दा केली
जनाली बुद्धि विमोहित जाली ।
अधर्माचे नाशाचो जाता वेळु
घोड्या फाटीरि बेसून येता कल्की देवु
भक्तवत्सलु तो श्रीनिवासु
जापाय नाम ताजे राति दीसु ।
No comments:
Post a Comment