ह्यें जीवन देवाली अत्भुत लीला
तें नयन कोरची ती सुन्दर कला ।
विचार नात्तिलें जीवन इत्तें ?
ऊंच नीच सग्ग येतले जायते ।।
सर्व मनुष्याकय जाता ती चूकी
गोड फल मेळूक भोगूका दूकी ।
हरवपा मुकार हरवूनु दिशी
प्रयत्नान्तु थकूनु मगलान सरशी ।।
भविष्या निर्णय काडूक बाद
शुभचिन्तकांक आस्तले अनेक वाद ।
वैद्यु जा तूं ना जाल्यार अभतयंता
जांवका तू इत्तें ह्रदय म्हणता ।।
वगळ्यालें चिन्तेन्तु ना तुका कायरीं
मित्रत्व करि तूं सोडि तीं वयरीं ।
शत्रु लागी दवरशी द्वेष
द्वेषान मनान्तु चडयशी वीष ।।
सग समस्येकय आसा उपाय
धैर्य तुजे दूर काडता अपाय ।
वाट ती वायट तूं स्वीकार करशी
छलाचे जालान्तु गुडलावनु पडशी ।।
जैताचे मोहान जाशी भ्रमीत
स्वार्थान्तु करशी जीवन सीमित ।
करी तूं कायरीं पू्र्ण मन दीवनु
जैत तें येतले मगलान धावनु ।।
रळ्यारि संकटा पार तूं पावना
रण्णे तें घायाचे वखद जायना ।
जांवका तुका तुजेरी विश्वास
संकटा वेळेरि सोडशि ती आस ।।
वगळ्यालागी तूं आपण्याले जीवन
करशि तुलन देवादयेन ।
तुजे मनान्तु इत्तें तें करी वाक्यान्तु
ना तुका भिंवचाक कोण ह्ये लोकान्तु ।।
एकलो जाल्यारीय सोणक्का तत्व
धर्माक सर्वदा दी तूं महत्व ।
चांग कायरांचे तूं जांवका निमित्त
धनाचे वयरि तुजे व्यक्तित्व ।।
वगळ्या खातीर तूं परिवर्तित जाशी
मूळ ना जाल्यार झाडा वाडि कशी ?
सग समस्येचय तूं न्हय धनी
हास तूं निर्भय ना कसली हानी ।।
No comments:
Post a Comment